Sibel kan niet praten, maar ze communiceert door de gefloten taal van haar voorouders te gebruiken. In de afgelegen gemeenschap wordt ze als een paria behandeld omdat ze 'pech' brengt. Waaruit die ‘pech’ bestaat kan niemand duidelijk verwoorden maar heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Sibel vanwege haar handicap nooit een man zal vinden en geen kinderen zal krijgen. Sibel probeert op alle mogelijke manieren de aandacht te trekken van haar dorpsgenoten.
